دخترم ۱۹ سالمه دوست زیادی ندارم
همه هر وقت حوصلشون سر میره شاید چندماهی یه بار بهم پیامی بدن
نه تفریحی نه گردشی
درسم تموم شده دانشگاه نرفتم چون اجازه ندادن
هر روز باید برم خرید و بازار مثل آدم بزرگا خانوادم میفرستنم
همه دو بری هام همیشه در حال خوش گذرونی ان یا ازدواج کردند
همه در مورد ازدواجم میپرسن اما من هیچ خواستگاری ندارم
حتی با فامیل هم در ارتباط نیستیم چون خانوادم از هرکسی خوششون نمیاد همه ازمون دوری میکنن
حتی با دایی هام ارتباطی نداریم
پدر بزرگ و مادر بزرگ هم ندارم فوت کردند
هر روز مثل افسرده ها تو اتاقم
حتی اگه از کسی هم خوشم اومده طرف بهم بی محلی کرده
قیافمم تیپم خوبه بد نیست
اما واسه آدما انگار نامرئی ام هیچ کس بهم توجه نمیکنه حتی خانوادم
همش باید گریه کنم خیلی خسته شدم
حتی اگه با دوستامم بیرون رفتیم همیشه پسرا از اونا خوششون اومده
هیچ کس سمتم نمیاد مگه چه گناهی کردم
دیگه نمیتونم تحمل کنم تنهایی رو
از اینکه خواستگاری ندارم خجالت میکشم
نمیدونم چه ایرادی دارم چیکار باید بکنم
