دخترم ۱۹ سالمه دوست زیادی ندارم
همه هر وقت حوصلشون سر میره شاید چندماهی یه بار بهم پیامی بدن
نه تفریحی نه گردشی نه مهمونی یه زندگی تکراری
درسم تموم شده دانشگاه نرفتم
هر روز باید برم خرید و بازار مثل آدم بزرگا خانوادم میفرستنم میگن
یکی ببینتت ازش خوشت بیاد حداقل!
همه دو بری هام همیشه در حال خوش گذرونی ان یا ازدواج کردند
همه در مورد ازدواجم میپرسن اما من هیچ خواستگاری ندارم
حتی با فامیل هم در ارتباط نیستیم چون خانوادم از هرکسی خوششون نمیاد همه ازمون دوری میکنن
پدر بزرگ و مادر بزرگ هم ندارم فوت کردند
هرجایی هم میرم کسی بهم توجه نمیکنه
همیشه با بقیه حرف میزنن شوخی میکنن و من باید فقط نگاشون کنم حسرت بخورم
نمیدونم چرا شاید از قیافم تیپم یا کلا از خودم خوششون نمیاد ولی آخه اینکه هیچ کس تا حالا دوستم نداشته عجیب نیست ؟
هر روز مثل افسرده ها تو اتاقم
باید آهنگ گوش کنم هیچ زنگ و پیامی هم ندارم
دیگه خانوادمم مسخرم میکنن کسی دوست نداره
حتی اگه از کسی هم خوشم اومده طرف بهم بی محلی کرده
قیافمم تیپم خوبه بد نیست چادری ام
اما واسه آدما انگار نامرئی ام هیچ کس بهم توجه نمیکنه حتی خانوادم
همش باید گریه کنم خیلی خسته شدم
حتی اگه با دوستامم بیرون رفتیم همیشه پسرا از اونا خوششون اومده
هیچ کس سمتم نمیاد مگه چه گناهی کردم
دیگه نمیتونم تحمل کنم تنهایی رو
از اینکه خواستگاری ندارم خجالت میکشم
نمیدونم چه ایرادی دارم چیکار باید بکنم
