سلام و وقت بخیر. این روز ها نسبت به خودم و گرایشم دچار شک شدمه ، من دوستی دارم که به شدت با اون صمیمی هستم ( از جانب من اینجوری هست و همیشه احساس میکنم که اون میزان صمیمیتی که از طرف من هست و از جانب اون نسبت به خودم احساس نمیکنم ) این دوست من بنابه دلایلی از آقایون و روابط عاشقانه * بین زن و مرد متنفر هست و بلعکس علاقه * وافری به رابط گی داره . ما ما با هم صمیمی هستیم و گاها با هم شوخی های کلامی میکنیم که بعضی از مواقع یک سری احساسات درون اونها نهفته است .
این روزا مدام حرکات و کار ها و صحبت های دوستم به یادم میاد احساس میکنم که به شدت شیفته * اون شدمه و نوع احساسمون از جانب من در حال تغییر هست و من بابت این موضوع شرمنده هستم و احساس گناه میکنم ، بار ها و بار ها شنیدم ازش که اون از روابط عاشقانه لزبین خوشش نمیاد و من هم هیچ علاقه ای به بیان این مسئله ندارم .
قبلا نسبت به آقایون کشش عاطفی و جنسی داشتم و الانه کشش جنسی من نسبت به آقایون همچنان در جای خودش هست اما احساست و عواطف من الان معطوف به دوست صمیمیم شده احساس میکنم که گم شدم و یه احساس سرخوردگی نسبت به خودم دارم گم شدم چون از گرایش خودم هم آگاهم و هم نیستم من هیچ نوع کشش عاطفی و جنسی به هم جنس خودم ندارم جز دوست صمیمیم و همه * اینها در حالی هست که می‌دونم گرایشم نسبت به آقایون هست .
من آدم زود جوشی نیستم و زیاد به آدم های اطرافم بها نمیدم و وقتی که بهشون نزدیک شدم تمامیت خودم رو برای اونها میذارم و اغلب اوقات این من هستم که به شدت شیفته * اونها میشم و الان دقیقا احساسات من به دوستم همینطوره ، من به شدت شیفته * هر کلام و رفتارش شدم و از این موضوع احساس خطر میکنم ...
من نمی‌خوام که گرایشی نسبت به دوستم داشته باشم ، اون از پست بدم و مهم تر از همه خودم تنها بمونم چون باز هم سالها طول می‌کشه تا بتونم با کسی اخت بگیرم .
