سلام
لطفا روانشناس راهکار بدین...
من کسی که دوسش داشتم رو از دست دادم
من توسن ۱۵سالگی عاشق پسری شدم و ۱۶سالگی بهش ابراز کردم و حدود ۶ماه باهم دوست بودیم اما بینش جدا شدیم چون خانواده هامون حساس بودن
بعد دوباره اون اومد پیام داد برام و خیلی اوکی بودیم و خب از روی حرفاش و رفتاراش میفمیدم عاشقمه.
بعدش قرار شد بخاطرشغل پدرش برن یجا دیگ
بعد من خیلی ادم احساساتی و درگیری بودم مثلا یه استوری اونو میدیدم درگیر میشدم هی و ناراحت و...
بعد منو اتفالو کرد و یجا هم مسدودم کرد گف چدن نمیخام عذاب بکشیم و دلیل جدا شدنشم کلا این بود ک من میخام برم
من اونجا بلشم تو اینجا هی دوتامون فقط حرص میخوریم پس بهتره وابسته هم نباشیم
من الان ۴ماهه اوضام داغونه
خود زنی و حرص و اشک د کابوس
و احساس میکنم هیچی از زندگی نمیفهم
مادرمم حتی با یک مشاورا حرف زر و گف دخترم خیلی افسرده هست.
من هیچگونه دلخوشی و انگیزه ای ندارم چون واقعا تمام زندگیمو تو اون میدیدم و ب امید رسیدن بهش زندگی میکردم
حالا ک نیس منم حتی یه ذره رو خوش حال کننده تر از اون نمی بینم
حالا ب تظرتون من چجوری با این موضوع کنار بیام؟؟؟
با اینوه رفتن یجا دیکه و با این که دوسم نداشت و تموم کرد چجوری کنار بیام با این دوتا موضوع؟؟
