سلام روز و شبتون به خیر
من یه دختر 14 ساله ام که توی دوست یابی خیلی وقته مشکل دارم
یه جورایی میشه گفت از ابتدایی ، همیشه دوستای کمی داشتم توی ابتدایی
کیفیت دوستی مون زیاد خوب نبود و واقعا برام مهم نبود ، وقتی بزرگتر شدم
و رفتم هفتم همه چی عوض شد ، به دلیل کلاس های آنلاین بیشتر گوشه گیر شدم ، یکم برام سخت بود محیط و بچه ها رو بشناسم و هفتم رو تنها گذروندم
ولی هشتم فرق کرد قضیه به شدت دلم میخواست یه دوست خوب پیدا کنم
یه دوست که واقعا برای هم دیگه دوست باشیم ، یه دوست واقعی به اصلاح
دلم رو زدم به دریا و از پیله * تنهایی خواستم در بیارم رفتم جلو و تو گروه های مختلف مدرسه عضو شدم با یکی از همکلاسی های جدیدمون جوش خوردم و خیلی ازش خوشم اومد بهترین رفتار رو متقابلا به هم داشتیم
ولی شک کردم با دیگران راحت تر هست تا من توی حرفاش و...
خلاصه بعد یه مدت اونم رفت..
یه دوست دیگه دارم که تنها کسی هست توی مدرسه که با منه
من واقعا ازش خوشم نمیاد همش خودش رو بالا میخواد بکشه
میدونید بزور باهاش هستم چون میترسم و نمیخوام تنهایی دوباره توی حیاط
کلاس و... تجربه کنم...
و امسال باید برم نهم؛
نمیدونم دارم به نتیجه میرسم که شاید سرنوشتم باید تنهایی باشه
شاید باید تنها باشم ؛ میدونید هر کاری کردم نشد ، خودمو بردم جلو برای صحبت ؛ شنونده * خوبی هستم ؛ و سعی میکنم به حرفاشون توجه کنم و
بهترین رفتار رو داشته باشم ؛ ولی نمیدونم چرا نمیشه انگار
میدونم که نهم هم میگذره ؛ میدونید همه الان دوستای خودشون رو دارن
راستش اذیت میشم کل سال تحصیلی ک اینطوری فقط توی دفترم . کتابم .
و حیاط و تغدیه هام تنهایی بگذرونم ...
میخوام دوستی پیدا کنم که از لحاظ شخصیتی شبیه به هم باشیم و آنچنان
برونگرا نباشه ، نمیدونم چیکار کنم واقعا پیدا کنم دوست یا نکنم یا اصلا بیخیال هر چی بشم.. البته بیخیال بودن برام خیلی سخته .. نمیدونم واقعا
شرمنده یکم زیاد شد ولی امیدوارم بتونید کمکم کنید.
