سلام من یک دختر ۱۶ ساله هستم در سبک طراحی اب رنگ و سیاه قلم به صورت حرفه ای اموزش دیدم و عاشق طراحی هستم ولی برای داستان مهاجرتی تحقیق کردم رشته ریاضی و تجربی مناسب تر هستن برای مهاجرت دانش اموزی پس با اینکه هیچ علاقه ای نداشتم و ندارم با خواست خودم رفتم تجربی . من بعد از چند سال اصرار اعتماد پدر مادرمو بدست اوردم و قراره به زودی برای مهاجرت دانش اموزی اقدام کنم (الان کلاس دهم تجربی هستم و قراره برای سال یازدهم اقدام کنم ) برای همین داستان نمرات من خیلی مهم هستن و من تو کلاس های تابستانه خیلی زیر فشار درسی قرار گرفتم و هر وقت کسی نبود که ببینتم گریه میکردم . اما باز هم با این موضوع مشکلی نداشتم انتخاب خودم بود و هدفم مشخصه از اول هم میدونستم کار اسونی نیست پس اصلا پوضوع رو به کسی نگفتم و بزرگش نکردم . الان کلاس های تابستونم تموم شده و من هر روز میرم کتابخونه . امروز وقتی بیرون بودم * اتفاقی افتاد و من خیلی از خودم عصبی شدم و فقط اومدم خونه .وقتی اومدم خونه تنها بودم فقط ب دیوار مشت میزدم سعی میکردم اروم بشم . احساس خجالت و گناه میکردم (مسئله جنسی نیست) حس میکردم به یه نفر اسیب زدم . وقتی دیدم با مشت زدن ب دیوار اصلا اروم نمیشم رفتم تو اشپز خونه خواستم ب خودم چاقو بزنم که دیدم دلم نمیخواد بمیرم . همونجا روی زمین شلوارمو دراوردم نشستم عین روانیا چاقو رو روی پاهام کشیدن . حدود نیم ساعت داشتم اینکارو میکردم و خودمو فحش میدادم . بعدش خون رو جمع کردم و چاقو رو شستم و رفتم تو اتاقم . بازم هم از دست خودم اروم نشده بودم نشستم شرایطمو تو یه کاغذ نوشتم متوجه شدم اصلا موضوع تقصیر‌من نبوده و کسی که فکر میکردم بهش اسیب زدم مطمئنم براش اهمیتی نداشته . حتی الان که اینو میدونم بازم نمیتونم خودمو اروم کنم ولی دیگه در حد چند ساعت پیش نیست . نمیدونم چی باعث شد که چنین رفتاری از خودم نشون بدم چون من از خون خوشم نمیاد و همیشه موقع کار با چاقو حواسم بشدت هست که خودم رو نبرم چه برسه ب اینکه انقدر خودم رو عمدی ببرم که کف زمین خونی بشه . الان مشکلم اینه نمیتونم با این موضوع با خانوادم صحبت کنم مگر نه فکر‌میکنم وقتی بفهمن سر * اتفاق کوچیک انقدر غیر منطقی عمل کردم و انقدر ضعیف بودم صد درصد اعتمادشونو بهش از دست میدن و امکان نداره بتونم مهاجرت کنم با حمایت اونا . من احتمال میدم این رفتار غیر منطقی (که تمام عقایدم رو زیر سوال برده) به خاطر ب هم ریختگی هورمونی باشه و نزدیک بودن پریودم ولی من قبلا هیچ وقت موقع پریودم احساسی یا خشن نمیشدم همیشه عین حالت عادیم بودم . حتی الان که اینارو مینویسم بازم نمیتونم از دست خودم اروم باشم نمیدونم چطوری توصیفش کنم . اگر کسی بتونه راهنمایی بهم بکنه خیلی ممنون میشم
