سلام
خانمی ۲۵ ساله هستم. الان حدود ۴ سال از زندگی مشترک منو همسرم میگذره. ما هر دو مذهبی هستیم.
تا الان رابطه خیلی صمیمانه و خوبی با هم داشتیم ولی بیش از یه ماهه که به همسرم بی اعتماد شدم و نمیتونم باهاش مثل قبل باشم.
همسرم نظامیه و گاهی ماموریت کاری برای شناسایی افراد براش پیش میاد. حدود یک ماه پیش به من گفت که ماموریتی برای شناسایی یه خانم که ممکنه جاسوس باشه تو مجموعه کاریشون داره. ولی توضیح بیشتر نداد و من متوجه نشدم که منظورش اینه کا خودش باید با اون خانم ارتباط صمیمانه داشته باشه(از طریق چت).
حدود یا هفته ای از حرفش گذشته بود. همش احساس میکردم ذهنش درگیر چیزیه.حسمیکردم رفتارش مثل قبل نیست. دیدم زیاد سرش تو گوشیه به گوشیش حساس شدم و یه روز در حضور خودش گوشیشو برداشتم(من و همسرم همیشه رمز گوشی همدیگه رو داشتیم و چیزی رو پنهان نمیکردیم.) اون روز وقتی وارد گوشبش شدم و گفتم میخوام فایلی رو ارسال کنم دیدم فقط یکی از شبکه های اجتماعیش رمز داره که روی لپ تاپ هم رمز براش گذاشته بود و وقتی بهش گفتم گفت میخواستم دوستام واردش نشن. وقتی ازش خواستن رمز رو برام بزنه ناراحت شد اول چیزی نگفت ولی وقتی اصرار منو دید گفت راستش پیامای منو و اون خانمی که قرار بود شناساییش کنم داخل اونه. خیلی ناراحت شدم. اون روز وقتی ناراحتی منو دید گفت به مسیولم میگم من دیگه نمیتونم ادامه بدم و قضیه رو تمام میکنم و پیاما رو حذف میکنم. ولی من گفتم نمیشه وسط ماموریتت رهاش کنی. ادامه بده. خودش گفت نه.ادامه نمیدم و پیامارو هم حذف میکنم. گذشت تا اینکه یه روز تو گوشیش پیامای یکی از همکاراش(همکارای رادیوییش، اخه همسرم تو رادیو هم کار میکنه) رو تو گوشیش دیدم که با لحن صمیمانه و استیکرای خص به شوهرم پیام داده بود و ناراحت شدم و بحثمون شد.ازش خواستم جواب اون خانم رو نده تا اون هم به خودش اجازه نده اینقد صمیمی بشه... و این باعث شد به همکاراش حساس بشم. و همش دنبال خوندن پیامای همکاراش برم چه وقتی کنارم بود و میدیر چه وقتی که نبود و یواشکی پیاما رو میخوندم. یه روز متوجه شدم با یکی از همکاراش که نویسنده اس پیامای خیلی صمیمانه ای داده مثلا در جواب اون خانم گفته بله جانم، باهاش شوخی کرده، اخرشب چت کردن و .... وقتی دیدم دقیقا ساعتی با اون خانم چت کرده که به من گفته بود خسته ام و میخوام بخوابم(کنارم نبود، رفته بود سفر کاری) اون لحظه برای بار دوم شکستم چون فکر کردم همسرم اگه نیاز به هم صحبت داره چرا حوصله منو نداشته ولی با اون چت کرده... تا چند روز حالم بد بود ولی بهش نمیگفتم چم شده و تو دلم میریختمو خیلی فشار روانی روم بود. همش با خودم میگفتم همسر من که خیلی مذهبیه و رو ارتباطاش حساس بوده چطور الان این حرفا اینقد براش عادی شده. حتی چند بار ازش پرسیدم خانم فلانی بود که باید باهاش رابطه میگرفتی؟میگفت نه باور کن. برا همین فکر میکردم اگه اون مورد کاری نیست پس این حرفا و صمیمیت غیرکاری بینشون برا چیه.
تا اینکه یه شب ازش دلگیر بودم که میگفت کارام زیاده گفتم برا بعضیا وقت داشتی برا من نداری گفت منظورت چیه بهش گفتم که چرا اون شب و اون ساعتت میپرسیدم میگفتی نه اون نیست با من چت نکردی و به من گفتی خسته ای ولی با اون خانم چت کردی. خیلی شوکه شد از حرفم و بهش برخورد. بعد از کلی اصرار و اینکه بهش گفتم باهات قهرم گفت راستش این همون مورد کاری بود. گفتم خب چرا وقتی ازت میپرسیدم میگفتی نه اون نیست. فقط به این دلیل که اسمش لو نره؟! گفتم مسایل حفاظتی مهم بود برات حتی به قیمت به هم خوردن زندگیت. حتی این روزا لحظه هایی که میدیدی من قلبم درد میگیره و حالم بد میشه و بدنم میلرزه حاضر نشدی سکوتتو بشکنی. بعدا فهمیدم که خودش میخواست اون مورد رو شناسایی کنه و بعد با حفاظت در میون بذاره نه اینکه حفاظت ازش خواسته بو اینکارو کنه.
بهش گفتم من همه چی رو فراموش میکنم ولی از حالا به بعد منو محرم بدون و چیزی رو ازم پنهان نکن که خدایی نکرده مث این باعث نشه من فکرای دیگه درموردت کنم و بهت بدبین بشم.
اون میگه من اصلا از اول کارم اشتباه بود که بهت موضوع شناسایی رو گفتم. گفتم من شریک زندگیتم. همه چیز رو باید با من در میون بذاری.
این حال بدم باعث شده رو همه چی حساس بشم.
چطور بهش بگم باهام همه چی رو درمیون بذاره و یا این حالمو درک کنه و کمکم کنه مثل قبل بشم؟اینکه بگم گوشیشو در اختیار منم بذاره درسته؟
من خودم کارشناسی روانشناسی بالینی خوندم ولی در مورد زندگی خودم نمیدونم الان چطور باید عمل کنیم.
لطفا راهنماییم کنید.
