سلام وعرض خسته نباشید من 27 سالم و مجرد. از کودکی گوشه گیر و خجالتی، کم حرف بودم
دوران دبیرستان چند تا ضربه اساسی خوردم، که نا امید شدم و هیچ امیدی به آینده ندارم.. برای خودم خیلی برنامه داشتم که به هیچکدوم نرسیدم
تنهایی و نداشتن هم صحبت خیلی بهم فشار وارد کرده و از یه جهت نداشتن شغل مناسب..
خیلی دوست دارم یک یار خوب پیدا کنم اما یه چیزی مانعم میشه، چند باری از کسی خوشم اومده ولی جلو نرفتم
الان هم فکر خودکشی زیاد به سرم میزنه خسته شدم، به دلایلی که اوضاع مالیم خوب نیست تا حالا مشاوره نرفتم، از خانواده ام هم کمک نخواستم،تا الان هم که اقدام نکردم بخاطر خانواده ام هست...
دیگه نمیدونم چیکار کنم، دوست دارم زندگی کنم ولی احساس میکنم به پرتگاه نزدیکم..
