سلام من یه دختر ۱۷ ساله هستم
من از بچگی استعداد ورزشی داشتم و فوتبال بازی میکردم تا سن ۱۴ سالگی خیلی مسابقات کشوری شرکت کردم زندگی من فوتبال بود کل شغلم و آیندمو هدفمو و همه چیزم بود ، ولی وقتی ۱۴ سالم بود زانوم آسیب دید و رباط پاره کرد دکتر به من گفت باید جراحی کنی ولی بخاطر سن کمت نمیتونی تا بسته شدن صفحه رشدت عمل کنی دوسال صبر کردم کل این دوسال افسردگی شدید گرفتم طوری که خانوادم هرکاری برام میکردن ولی فایده ای نداشت همه دوستامو میدیدم که باهم شروع کردیم ولی اونا تیم ملی رفتن و آرزوهای منو داشتن زندگی میکردن ولی من بازم امید داشتم میگفتم خب هرچند دیر ولی منم عمل میکنم برمیگردم ، ۱۶ سالگی زانومو جراحی کردم کلی براش هزینه کردم کلی بهش رسیدگی کردم پیش بهترین دکتر ایران عمل کردم ، یکسال از جراحیم گذشت همه چی خوب پیش میرفت که دوباره اون اتفاق افتاد دیگه کارم تمومه دیگه نمیتونم زانوم حساس شده دوباره آسیب دیدم دیگه هیچ امیدی ندارم تمام آرزوهام توی یک صدم ثانیه از جلو چشمام رد شد دیگه نمیدونم باید به چه امیدی زندگی کنم من هیچ هدفی ندارم.. وقتی نگاه میکنم همه دوستام به تیم ملی رسیدن قرارداد مالی بستن میخام آتیش بگیرم اصلا نمیدونم قلبم چطوری طاقت میاره پس کو عدالت خدا ک ازش حرف میزنن؟؟؟
