فرزند پسر سه ساله

Question

با سلام و احترام
من یه پسر سه ساله دارم که به خاطر شاغل بودن روزها پیش،پدر و مادر همسرم زندگی میکنه، پسرم خیلی کم با تلفن صحبت میکنه، حتی با پدربزرگ و مادر بزرگ، خالش یا حتی من.
از وقتی نوزاد بود بچه وابسته ای نبود و من به راحتی به محیط کارم برگشتم ولی اینکه هیچ علاقه ای به تلفنی حرف زدن با من و پدرش در طول روز نداره منو ناراحت میکنه...یاحتی از نه ماهگیش تا الان به یاد ندارم وقتی میرم دنبالش با خوشحالی به استقبالم بیاد.
علیرغم تلاش منو پدرش به تعداد انگشتان دست به ما و یا بفیه هنگام ورود به جمع سلام میکنه...
علیرغم اینکه تو خونه به اندازه کافی صحبت میکنه در جمع کاملا سکوت میکنه و با کسی صحبت نمیکنه، به بازی با بچه ها علاقه داره ولی به هیچ وجه سمتشون نمیره تا اونا به سمتش بیان.
هیچ شعری حفظ نیست، حوصله نداره تا من یه شعر رو تا انتها براش بخونم، حوصله کتاب خوندن نداره و تند تند ورق میزنه و کتابو پرت میکنه کنار، موضوع داستان اصلا براش مهم نیست، حوصله ریتم کند کتابهای صوتی رو هم اصلا نداره...و یکی از آرزوهای من خوندن کتاب برای بچمه
علاقش به نقاشی هم در حد چند دقیقست.
چند ماهه از پوشک گرفتیمش ولی حتی یک بار خودش نگفته دستشویی دارم و اگه ما نبریمش به راحتی خودش رو کثیف میکنه...و این موضوع رو به هر کس میگم باور نمیکنه
همیشه هر چیزی رو به صورت منفی جواب میده...مثلا بریم بخوابیم؟ نه...نمیشه بخوابم...
و همه اینها از من یه مادر درمونده و ناتوان با احساس بدبختی ساخته که فکر میکنم نکته مثبتی توی رفتارهای پسرم پیدا نمیکنم.
خواهش میکنم راهنماییم کنید.

Answer 1

سلام
این مواردی که گفتین خیلی هاش طبیعیه و مربوط به خلق و خوی فرزند شماست
من زمانی که کوچیک بودم (البته مادرم برام تعریف کرده) به دلیل تک فرزند بودن افسردگی داشتم که حتی تنهایی هم با خودم یا با مادرم بازی نمی‌کردم و توی جمع ساکت بودم و بعد مادرم من رو پیش چند تا دکتر متخصص برد و تشخیص دادن این مشکلات من به دلیل تک فرزند بودنم بود و البته الان یه خواهر و یه برادر کوچک تر از خودم دارم و بازم بیشتر می‌خوام و همیشه دلم میخواد توی جمع باشم در مورد تلفنی حرف زدن من تا پارسال از تلفنی صحبت کردن فرار میکردم البته رو در رو راحت حرفم رو میزدم اما تلفنی نمیتونستم و بعد از اینکه کلاس ها مجازی شد کم کم دارم عادت میکنم
و اینکه به سمت بقیه نمیره برای بازی دلیلش اعتماد به نفس پایینه که من هنوز هم با این سن بالایی که دارم به این راحتی سر صحبت رو با هرکسی باز نمیکنم در مورد خوندن یا حفظ شعر به نظرم خیلی ظلمه که وقتی بچه ای درس خواندن رو دوست ندارم از این سن کم به اون بچه اجبار کرد و بازی با حتی ورزش کردن برای پرورش استعداد هاش مفید تره لطفاً به بقیه نگاه نکنید و فرزند تون رو با هیچکس مقایسه نکنید حتما بچه ای در فامیل دارید که از الان خوندن و نوشتن بلده و شما هم می‌خواین بچه تون مثل اون باشه ولی دارین اشتباه میکنید مادر من هم مثل شما بود من رو با بقیه مقایسه میکرد و میخواست منم مثل بقیه باشم که البته من به مادرم حق میدم ولی من راه خودم رو انتخاب کردم تا جایی که من رو نمیتونستن از کوچه جمع کنن چون من عاشق بازی بودم و بچه گیم پر از خاطرات قشنگه درست برعکس برادرم که مقایسه های پدر و مادرم تاثیر گذاشت البته این رو هم بگم که هر چیزی زمان خودش رو داره الان فقط به بچه تون یاد بدین چجوری بچه گی کنه من هم بچه گیم رو کردم و هم الان که بزرگ شدم تنها بچه فامیلم که داره تیزهوشان درس میخونه نمی‌خواستم این رو بگم اما میخواستم به شما ثابت کنم اگه بچه ای طبق میل شما پیش نرفت دلیل بر این نیست که شما فکر کنید اون بچه مشکل داره یا هوش بچه که به جای کتاب یا بازی کنید یا براش فیلم ها و برنامه های کودکانه تهیه کنید
یادمه همیشه مامانم می اومد مدرسه تا به معلم بگه بچم درس نمیخونه اما هییشه درمانده تر از قبل‌ بر میگشت چون نمراتم خوب بود و همه چیز رو سر کلاس یاد می‌گرفتم
برای اینکه بچه تون همه چیز رو سریع یاد بگیره بازی های فکری مناسب سنش برای پرورش ذهنش مفید تر از یاد گرفتن خوندن و نوشتن هست
یا میتونید خودتون کتاب های درمورد تربیت درست فرزندان مطالعه کنید چون به نظر من یادگرفتن انسانیت خیلی مهم تر از درسه پس به بچه تون یاد بدین چطور آدم خوبی باشه و اخلاق و عادات ما در همین سن شکل میگیره که البته بعداً میشه عادت های اشتباه رو اصلاح کرد اما خیلی سخته مثلاً من از خیلی ها رفتار های بدم رو میپرسم و سعی می کنم دفعه های بعدی بهتر باشم از الان پای حرف های بچه تون بشینید او اگر کار خطایی انجام داد و به شما گفت عکس‌العمل شما نباید اونقدر خشن باشه که فرزندتون دیگه به شما رو نیاره در مورد کتاب خوندن سعی کنید تا جایی که میتونید مفهوم داستان رو عملی نشون بدین یا اینکه داستان رو خودتون از قبل بخونید و داستان رو با هیجان تعریف کنید البته پدر من همیشه به جای داستان از خاطرات دوران سربازی و جوانی خودش می‌گفت و من همیشه از خاطرات پدرم استقبال میکردم و خیلی وقت ها خودم به پدرم میگفتم که برام خاطره تعریف کنه البته فرزند شما کوچک تر از تعریف خاطرات هست و باید کمی بزرگ تر شه در حال حاضر بهتره که به فکر یه بچه دیگه باشین از پسر تون بپرسین که آیا یه خواهر یا یه برادر میخواد؟
امید وارم فرزندتون در آینده انسان موفقی باشه