سلام
من دارم دیوونه میشم، خیلی عاشق یه پسری هستم،
دوستام امروز به پسرا شماره میدادن و از ای چرت بازیا من اصلا حوصلشو نداشتم و ندارم بم میگن چرا انقد پکری و فلان. همه چی واسم زشت و بی معنی شده. اخه چجوری من وقتی عاشق یه پسرم برم به بقیه پسرا محل بزارم. به هیچکودوم ا دوستام و هیچکسی هم نگفتمه. تو دلمه و داره داغونم میکنه.چیکار کنم وجدانا؟؟؟ خو اینجوری که تموم روزای خوبم خراب میشه. از یه طرف چنبار خواستم بش بگم باز باخودم فک کردم اگه دوست شیم و مخصوصا اینکه من رفته باشم جلو شاید ردم کنه و از نظرش بد بشم، و از چشمش بیفتم
هیچکس باورش نمیشع من با این تیپ و قیافه و اخلاقای پایم رل ندارم!یا به پسرا محل نمیدم. چون نمیدونن من فقط عاشق یکی ام. که خب نمیتونم جز اون پسری رو ببینم.چیکار کنم...من کلاس دهمم و اون دوسال ازم بزرگتره و امسال کنکور داره. سال دیگه ام که دیگه میره دانشگاه اون وق من چه خاکی به سرم بریزم که پر دختره دانشگاه... دارم دیوونه میشم.اعصابم میریزه بهم دلهره میگیرم. هی... روزا میره و ندارمش....به کی بگم دردمو...
بارها خواستم بش بگم نامه بدمش پیام بدمش ولی همینفکری که از چشمش میفتم و بدش میاد ازم نمیزاره بهش بگم. یه بارم خواستم نامه بزارم دم درشون اما خب باخودم گفتم اگه مامان باباش برداره چی..
روزای خوبم داره هدر میره...
حالا برم بگم؟ یا نه؟
میشه یه کمک درست و حسابی بکنید که مشکلم رو حل کنه.
