من پونزده سالمه و تو درسام زرنگم و بدون اینکه بخونم نمره خوبی میگیرم و دوست دارم که برای آینده برنامه ریزی داشته باشم و حتی هدف هم برای خودم مشخص کردم. اما بعضی موقع ها به خودم میگم که یعنی تو واقعا به این هدفت می‌رسی ؟ یعنی تو فقط با درس خواندن میتونی به این هدف برسی ؟ خلاصه که بعضی موقع ها یه کم شک میکنم.
من یه کسی هست که سه چهار ساله واقعا عاشقشم و بخاطر اونه که میخوام درس بخونم تا به یه جایی برسم و بتونم درآمد داشته باشم و کنار اون زندگی کنم.(اونم یکی از هدفامه) اما هنوز حتی یه کلمه هم بهش نگفتم که اونم همین حس رو به من داره یا نه. ولی فال گرفتم گفته که اونم این حس رو داره.
بنظرتون برنامه خوبی دارم و اگه همینجوری پیش برم به جایی میرسم؟
قابل توجه دوستانی که ناامید و دل شکسته و غمگین هستن بخاطر خانواده قیافه یا خیلی چیز های دیگه...
توی متنی که من نوشتم اصلا در این باره چیزی نگفتم جدا از اینکه من خودم تمام این شرایط رو داشتم و دارم (منظورم مشکلات خانوادگی و شخصی و...) اما هیچوقت خودم رو نباختم و نمیبازم چون هیچ چیزی از من برای من عزیز تر نیست فقط خدا عزبزتره
ذهنتون رو نباید درگیر این مسائل کنید چون اگه توجه کرده باشین شما کافیه یه کم فقط یه کم فکرشو بکنید بعد داخل این افکار میشین و باعث غمگین شدنتون میشه و حتی افسرده هم می‌شید
پس اصلا هیچی مهم نیست الی خودتون نزارید هیچ فکری مانع هدفتون بشه.
با تشکر
