دختری ۳۴ ساله هستم و خواستگاری ۳۲ ساله دارم که سه ساله در ارتباطیم.خانواده ایشان رضایت به ازدواج نمیدهند و خواهر و مادرشون به منزل ما اومدند و بعد از رفتنشون مادرشون مخالفت کردن و هیچ دلیل منطقی ندارند.به شدت آقا پسر تحت فشار هست و یکساله که همه تلاشش رو کرد که رضایت مادرش رو جلب کنه اما بی فایدس و هیچ جوره حاضر نیستن زمان بدن و خودشون هم با انتخاب پسرشون آشنا بشن بلکه متوجه بشن که شاید اشتباه میکنن.ناگفته نماند که از بچگی همیشه مخالف انتخاب های فرزندانشون هستن در هر زمینه ای،و همیشه باید حرف حرف خودشون باشه.آیا همه بچه هایی که والدین با این طرز تفکر رو دارند محکوم به مدارا هستن و همیشه باید از خواسته اشون بگذرن به خاطر پدر و مادر؟
