سلام. من دختری ۱۸ ساله هستم. این تابستون باید برای کنکور ۹۹ آماده بشم. ما قبلا در روستا زندگی می کردیم و وقتی من ۱۲ ساله بودم به شهر مهاجرت کردیم. البته از اول شغل پدرم در شهر بود. از ۱۲ سالگیم تو روستامون خواستگار داشتم و اکثر همکلاسی هام هم در همون دوران ازدواج کردن. پدرم فرد تحصیل کرده ای هستن و کتاب می نویسن از اول با ازدواج دختران کم سن و سال مخالف بودن اما به اصرار پدربزرگ و مادربزرگم و اینکه باید به رسوم روستا پایبند باشیم وقتی ۱۶ سالم بود با یکی از خواستگارهام نامزد کردم. ایشون ۱۰ سال ازم بزرگتر و فوق لیسانس هستن. مشکل من اینه که از اول متوجه شدم بیش از حد غیرتی هستش.با اینکه من چادری هستم خیلی بهم گیر میده. از همه لحاظ خوبه اما این غیرتی بودنش خیلی اشکمو درآورده. وقتی مردی بهم نگاه میکنه نامزدم منو مقصر میدونه نه اون فرد رو. امسال هم نمیذاره برم کتابخونه مطالعه کنم. اجازه نمیده برم کلاس تابستونی های مدرسه. میگه باید با آژانس بانوان بری مدرسه و کتابخونه هم نرو چون پسرا هم میان هرچند که سالن مطالعه و اینا جدا باشه نباید بری چون اونجا مرد وجود داره. من خیلی اذیت میشم چون پدرم فرد منطقی هست و اصلا تا حالا همچین رفتاری ندیدم. میدونم افراط میکنه. تصمیم های نامزدم خیلی روی آینده * من تاثیر میذاره. این روزا به این نتیجه رسیدم واقعا اخلاقش درست بشو نیس من خیلی دوسش دارم موقعیت شغلی خوبی هم داره اما از آینده میترسم. لطفا بگین طلاق بگیرم یا این اخلاق رو میشه تحمل کرد؟ واسه آینده ام مشکلی داره یا نه؟
