سلام. من روانشناس نیستم و صرفا نظرمو میگم.
ببینید بستگی داره دینداری رو در چی میبینید. اگر همسرتون آدم خوبیه بنظر من دینداری اولویت درجه یک نیست. درسته که بیش از نیمی از انسانهای دیندار، انسان های خوبی هستند ولی بی دین های زیادی هم هستند که آدمهای خوبی هستند.
اگر ایشون صادق، متعهد، خانواده دوست و دارای عقاید انسان دوستانه هست و از همه مهمتر مال مردم خور نیست مطمئنا آدم دینداری محسوب میشه حتی اگه نماز نمی خونه. آدمی که نماز نمیخونه ممکنه بعدا شروع کنه و بخونه ولی آدمی که به خوردن حق الناس عادت کرده باشه برگشتش خیلی سخته.
البته اینکه ابتدا با دیندار جلوه دادن خودشون شما رو بعبارتی فریب داده اند هم مسئله بزرگیه و حتما پیگیر باشید. اینجا مسئله عدم صداقت هستش. مراقب باشید ممکنه تکرار بشه در زندگی
