سلام دکتر. من یه پسر 27 ساله ام. تحصیلکرده و کارمند و دارای زندگی مستقل.از لحاظ رفاه وضعیت مناسبی دارم ولی به علت یه عارضه توی صورتش بخاطر تصادف در زمان کودکی که قابل رفع نیست هم اعتماد بنفس رودر رویی با جنس مخالف رو ندارم و هم چند باری که برای (دوستی) با چند تا خانوم پا پیش گذاشته جواب رد شنیدم. الان وقتی میبینم بقیه دوستام که شاید از لحاظ اجتماعی و مالی وضعیتی پایین تر از من دارند ولی بدلیل وضعیت ظاهری عادی توی روابط عاطفی موفق هستند از درون احساس حقارت و خلاء نبود (محبت دونفره، مسئولیت ناشی از رابطه عاطفی، رفع نشدن نیاز جنسی رو) داغونم میکنه. میدونم ورود به رابطه عاطفی قرار نیست مشکلی از کسی حل کنه ولی من طالب رابطه عاطفی برای رفع نیاز روحی و جسمی ام. الان در وامونده ترین حالت ممکنم. 27سالمه هنوز شریک عاطفی و رابطه جنسی نداشتم.
لطفا راهنماییم کنید از این وضعیت که داره ختم ب افسردگی میشه در بیام