سلام
دختری هستم ۱۶ ساله، به عنوان * دبیرستانی همیشه میبینم که همسن و سال های من تو رابطه های نامشروع و بی هدف و پوچ هستن و همیشه از اینکه می‌دونستم اینها اشتباه هستن و نباید برم سمتشون خدارو شاکر بودم
ولی به تازگی متوجه شدم نفس به شدت ضعیفی دارم و از حس گناه درحال خفه شدنم، * عمر قضاوت کردم افراد رو و حالا خودم بدترینش هستم
شاید به پسران نوجوان و به سمت چیزهایی که برای دوستانم جذابیت داره کشیده نشم اما به مرد های بالغ (۲۸ تا ۳۵ سال) به شدت افکار بدی دارم وقتی تو محیطی قرار میگیرم که با همچین فردی هم کلام میشم که باید به عنوان یک برادر بزرگتر بهش نگاه کنم، به خودم میام میبینم دل پاکی ندارم و حتی حالات یک عاشق بهم دست میده، چطور میشه این وضعیت رو متوقف کنم؟
