سلام و خسته نباشید.
من ۲۲ سال دارم.با پسری که ۲۳ ساله هستند ، ۴ سال است که اشنا هستم.هر دو دانشجو هستیم.هدف و قصد ما ازدواج هستش.اما یه سری مشکلات وجود داره.
ما اختلاف سلیقه * زیادی باهم داریم.این اختلاف سلیقه به مرور زمان خودش رو نشون داد.روز های اول آشنایی روز های بی دغدغه تری بودند....اما هر چی گذشت ، اختلافات ما بیشتر خودشو نشون داد.
اختلاف از مسائل جزئی تا مسائل بزرگ مثل اختلاف در طرز فکر در مورد نحوه * پوشش ....دیدگاه متفاوت در مورد زندگی...تفاوت در میزان آرامش....تفاوت در نحوه * ارتباط گرفتن با دیگران...تفاوت در مسائل اعتقادی و سیاسی ....تفاوت در میل جنسی...
در بسیاری از مواقع چیز هایی برای من ارزش هستند که برای ایشون ضد ارزش محسوب میشوند و برعکس.
کلا به هر موضوعی ، متفاوت نگاه میکنیم و همین موضوع موجب دعوا و بحث بیش از حد بین ما میشه و کدورت شدیدی بینمون به وجود آورده...
گاهی ایشون یه حرفی میزنن و دنبال این هستند که عکس العمل لازم رو از من ببیند ، ولی چون من به اون موضوع کاملا متفاوت فکر میکنم ، عکس العملی که ایشون انتظار دارن ، از من نمیبینن و همینا موجب دلخوری میشود.
من با وجود این تفاوت ها ، بسیار تحمل کردم چون میخواهم زندگی مشترک با این آقا داشته باشم....اما این دعواهایی که به واسطه اختلافاتمون بین ما به وجود اومده ، ما رو بسیار دلسرد و ناراحت کرده....پیشنهاد شما چیه؟؟
من خواهان زندگی مشترک با ایشون هستم و دوستشون دارم اما من ترسی که دارم این هستش که ما زیر یه سقف هم آیا انقدر مشکل باهم خواهیم داشت؟؟؟یا مرور زمان میتونه حل کنه مسائل رو؟؟
پاسخ سوالات شما:
چیزی که باعث میشه ما ادامه بدیم ، علاقه و عشق و وابستگی و دلبستگی هستش وگرنه هیچ نقطه * مشترکی بین افکار و عقاید ما نیست.برای همین خیلی دعوا بین ما پیش میاد ، من با لحن اروم و خوب سعی میکنم ایشون رو متقاعد کنم اما هیچ وقت موفق نشدم.و هیچ وقت ایشون متقاعد نشدن.ایشون هم با لحن و بیان خودشون سعی در متقاعد کردن من دارند.که یکم عصبی هستند .نه استقلال مالی ندارند.هدف و نیت ما ازدواج در چند ساله اینده است.اما نتیجه * این اختلافات چه خواهد بود؟
