سلام من الان 18 سالم هست تقریبا 4 ساله عاشق یه دختر شدم از همون روز اول که دیدمش عاشقش شدم انگار بابقیه فرق داره بخدا عشق واقعی هست میگم 4 ساله انقدر دنبالش گشتم تا تونستم خونشون رو پیدا کنم شب و روز بفکرشم من دوست دختر هم ندارم ولی نمیدونم چرا اینجوری دوسش دارم یه بار میخواستم بهش بگم انقدر استرس داشتم دختره گوش نداد و رفت بعض هام میگن این دختر خوبی نیست دوست پسر داره بخدا دست خودم نیست نمیدونم چرا عشقش شدم پیش خودم میگم ولش کن ولی نمیشه من هم قیافم خوبه هم مدرسه نمونه درس میخونم هم تو کیوکوشین قهرمان کشورم ولی نمیدونم چرا بهم محل نمیزاره اخه من از این پسرای ول گرد که دنبال دخترای مردم میگردن کمترم هر روز میرم تو کوچشون میشنیم تا یه لحظه ببینمش در طول روز تقربا سه ساعت تو خیابونم تا ببینمش این کرونا هم که اومد وضع بد تر شد میگم کاملا واقعیه من بخاطر اتفاقاتی که برام پیش اومده میخواستم خود کشی کنم حتی چند بار میخواستم با گاز خودمو بکشم نتونستم گفتم بزار بهش بگم دوست دارم شاید قبول کرد بخاطر اون خودکشی نکردم ولی اصلا امیدی ندارم که قبول کنه من پیش خودم فکر میکنم زشتم بی عرضم افکار منفی خیلی دارم لطفا راهنماییم کنید ممنون
