سلام
با مشاور روانشناس جلسه های زیادی رو گذروندم اما من نیاز دارم نظر خود دختر ها رو بدونم،نمیتونم باور کنم دوباره عاشق کسی بشم که بعد شیش ماه عوض شه چون سنش کم بوده
منم آدمم نه محیط کشت آزمایشگاهی که طرف بیاد ببینه اعتماد چیه وابستگی چیه و همه مهر و محبتو احساساتمو تجربه کنه بعد درست مثل یه اسباب بازی منو بذاره کنار چون بزرگ شده :)
مشکلم اینه از کودکیم که پیش دبستانی بودم به خوبی به یاد دارم که تنها علاقمند به دختر های چهارده پونزده ساله میشدم و الان بعد این همه سال که ۲۳ سالم شده و یه جورایی بزرگ شدم هنوز هم همونم فقط مسئولیت پذیر و خب مطمئن
مثل یک پسر بچه که بخاطر عرف جامعه چشمش جای غلطی نمیره تو بدترین شرایتم تا آخرش موندم پای کسی که دیگه دوستم نداشت و باهام مثل یک موجود اضافی برخورد میکرد و طبیعتا تهشم رهام کرد
درسته ریکاوری شدم و دوباره به تازگی همون پسر سه سال پیشم
اما انگار دارم باور میکنم که دخترا تو اون سن ناپایدارن و بعد شیش ماه به کسی که یه زمانی میگفتن عاشقشن دیگه احساسی ندارن
این درسته؟
هیچ چیز تو دنیای من به زیبایی این احساس نیست،اگه وقت گذاشتین و منو خوندین صادقانه بگین از چیزی که تجربه کردین یا دیدین چون اگه بدونم هیچ راهی ندارم خیلی راحت تر کنار میام تا این که وارد رابطه شم و بعد چند بار شکست دیگه مطمئن شم که این حقیقته و تا اونجا چند بار دیگه این تجربه تلخو باید بگذرونم و هم اون بیچاره به انسانیت خودش شک کنه که یه آدم بی قصد و غرض رو عذاب داده بخاطر حسی که انگار گذرا و اشتباه بوده
چون اونم حق داره احساس واقعیشو ابراز کنه،چون فقط یک بار فرصت زندگی داره
امیدوارم زیباترین ها براتون اتفاق بیوفته
