سلام العلیکم
من گاهی واقعا ازتحمل خودم بیزارم.
یعنی گاهی واقعا خودم رو نمی تونم تحمل کنم...
تا حد زیادی علت این حالت رو می دونم...
اما در کنار اینکه من اقداماتی برای این حال خودم شروع به انجامش دادم. (و این اقدامات تدریجی و در طول زمان تاثیرشون محسوس خواهد بود.)
در این مواقع چه کار های کوچیک تر دیگه ای می تونم انجام بدم که موثر باشن.؟
من اینجور موقع ها کاملا حواس پرت تر از همیشه و بی انرژی هستم.بخاطر همین چیزهایی مثل ورزش و خوندن کتاب و حرف زدن با کسی مثل قبل کمک ام نمی کنن . فقط یک چیز هست که دوست دارم انجامش بدم.وقت هایی که تحمل خودم رو ندارم.
اون هم پیاده روی مسافتی طولانی ..مثلا درحد چندین ساعت تا یک روز کامل
ولی خب امکانش نیست...چون ادم اجتماعی نیستم ....در حدی که حتی برای یک پیاده رویی تنهایی دچار مشکل هستم.
به علاوه خانواده هم این اجازه رو نمی دم که اتنهایی جایی برم .با توجه به اینکه می دونن من در واقع هیج جوره نمی تونم از پس خودم بر بیام...........
پس جز پیاده روی طولانی مدت و تنهایی
چه چیز دیگه ای هست که بتونه یاری دهنده * من باشه؟!
....شاید بتونم از قران کمک بگیرم.
قطعا قران گزینه خوبی هست.اما از اینکه من پیوسته بتونم از قران واقعا استفاده ببرم و به اون درک اصلی برسم....مردد هستم!...
چرا که وقت هایی که تحمل خودم رو ندارم.کاملا بی انرژی هستم.و احساس خستگی شدیدی دارم.طوری که نه می تونم بخوابم و نه اینکه کاری انجام بدم....
