مدت هاست که به مشاور مراجعه کرده ام و قرص های سروتونین سازم به ماکزیمم مقدار رسیده همینطور برخی دیگر از قرص ها اما هنوز خوب نشده ام و زمانی که یک منظره را می بینم سیاهی خاصی در آن وجود دارد و می بینم که سرم کوچک شده است اندازه اش و همینطور گردن و فکم . قیافه افراد را چروکیده و با چشم های کوچک می بینم و این در حالیست که دارو ها را منظم مصرف می کنم و مدام ورزش می کنم. می ترسم که با هیچ روشی خوب نشوم و درمان نگردم.این موضوع را به دکتر گفتم و او گفته که ممکن است از قرص های با عوارض بالا آخر سر تجویز کند . می ترسم که با این روش نیز خوب نشوم همین طور از قرص با عوارض بالا خیلی می ترسم . می دانم که روشهایی مثل الکتروشوک و نیز دستگاه مغناطیسی سر وجود دارد اما می ترسم که خوب نشوم و از روش های جدید نیز می ترسم. ناامیدی من بی اندازه هست و به زمان پس دادن کتاب ها برمی گردد و هنوز بعد از گذشتن یک سال باز به ذهنم می آیند و اگر آنرا به کسی بگویم مرا مسخره می کند چون مشکلات افسردگی عاطفی هست نه فکر کردن به اشیا و از گفتنش به یک متخصص می هراسم.لطفا اگر امکانش هست راهنمایی بفرمایید با تشکر.
