سلام خسته نباشید من یه دختر 17ساله ام.مشکلات زیادی دارم وهمینا عذابم میده اگه بخام ازهمشون حرف بزنم ب اندازه دو سه سال طول میکشه شایدم17سال.اونقدر فشار بی پولی و مشکلات خانوادگی ودردای گذشته رومه ک بماند.هیچوقت مثل هم سن وسالام نبودم درس میخوندم وکار میکردم.همیشه سرم تولاک خودم بود.یه دختر شاد وباحال ک فقد ب دیگران کمک میکردم.همیشه دوس داشتم کتاب بخونم.مشاوره برم. و متنامو چاپ کنم و هزینه شونداشتم.اعتماد ب نفسم نداشتم همیشه زوستام اطرافیانم درحال مسخره کردن من هستن.وخیلیام آرزوی دوست شدن وبامنو داشتن.نمیخام بگم دوستی نداشتم.اونقدری ک من رفیق داشتم خود رفیق رفیق نداشت.از اینا گذشته توزندگیم خیلی اشتباه کردم وداعم اشتباهات زیادی میکنم همینا باعث تجربه شده.انقدر شبا از درد وفکر وخیال ب خودم میپیچم.میرم پشت بوم تا4صبح بایکی حرف میزنم وگریه میکنم ب خودم ک میام میبینم هیچکس کنارم نیست.اینا 1/5اون چیزایی ک توذهنم هست هم نمیشه.الان تنها دغدغه ام سکوت وآرامش ک آرزوی هرشبمه.کاش میتونستید کمک کنید
