من دانش آموز کنکوری هستم و یک استادی دارم که برای من جلسات برنامه ریزی درسی انجام می دهند.من در اولین جلسه با ایشان به دلیل مشغولیت شدید ذهنی و استرس زیادی که داشتم ، دائم توی فکر بودم و رفتارم طوری بود که داشتم با استادم صحبت می کردم و وقتی حرف من و حرف استادم تمام شد من درحالی که در صورت استادم نگاه می کردم رفته بودم توی فکر به مدت دوسه دقیقه و ایشان هم سرشان را انداختند پایین و خندیدند.چندین مرتبه این اتفاق افتاد در طول یک جلسه ای که با استادم داشتم.من ان لحظه نتوانستم حرفی بزنم که این مسئله جمع شود.اکنون نمیدانم در جلسات بعدی چه رفتاری کنم که استادم سوء تفاهمی نکنند که من از این حرکاتم قصدی داشتم
