سلام . ببین رفیق کسی نمیتونه تو این شزایط کسیو راهنمایی بکنه بستگی به خودت داره .
مثلا من نظرمو بخوام بگم ، از اونجایی که من آدم به شدت منطقی و تقریبا بی احساسی هستم صد در صد کسی رو انتخاب میکردم که معیار های ازدواج رو داشته باشه و آینده ی منو تضمین کنه .. ! عشق و علاقه هم که امکانش زیاده که بعد از ازدواج به وجود بیاد که چه بهتر .. به وجود نیومد هم اشکالی نداره بالاخره طرف شوهرمه و میتونم خیلی مسالمت امیز باهاش زندگی کنم از زندگیم لذت ببرم ...
اما ، اگه فرد احساساتی هستی و فک میکنی که واقعا دیگه به کسی جز پسر عمت نمیتونه حس و علاقه ای پیدا کنی و برات سخته که با آدمی ازدواج کنی که دوسش نداری و از طرفی هم عذاب وجدان پسر عمت ولت نمیکنه ..به نظرم کاری نکن ... تو هنوز سنی نداری و وقت داری .. پسر عمت هم اگه خیلی دوست داره به خاطر تو بره ادامه تحصیل بده و خودشو بالا بکشه که خانواده ات قبول کنن ... !
