یه فرد بشدت سردرگمم الان و دخترم 17 سالمه خانوادم مذهبین مامانم میگفت از بچگی پیرهن و لباسای دخترونه نمیپوشیدم و همش با تیشرت و شلوارک حال میکردم و میگفت که حسرت پوشوندن این لباسا و بستن موهام به دلش مونده بود. تو همون بچگی بیشتر بازیهام تو فامیل با پسرخالم بود و یه عالمه ماشین و موتور داشتم که خب عروسکای پلیشیم که مامانم میگرفت خوب بودن کلاس نهمم یبار خراب کردن موهامو ازون پس خودم با ماشین میزنم حتی الان که 17 سالمه و از لباسای دخترونه بشدته بدم میاد و نمیتونم تحمل کنم سر کردن چادرو یادمه تو 11 ,12 سالگی یه دوست داشتم ختر بود ازش خوشم میومد.ازدواج بحث جنسی و وظایف زن در رابطه اصن تو کتم نمیره من تاپم نمیتونم زیر خواب یکی دیگه بشم که پسرم پسررررررررررفکر میکنم مامانم میدونه چون بهم گفته بود که من دوتا پسر نمیخامو(یه خاهر و برادر کوچیکتردارم) منم بهش گفتم دوتا دخترم زیادیته و یجا دیگم بهم گفت که تو فکر میکنی دختری یا پسر و منم هول شدم گفتم نمیدونم و گفت اگه همون بچگیت بزور دخترونه بهت میپوشوندم الان توهم نمیزدیو نقش پسر تو رولات بازی میکنی باعث شده فکر کنی پسریو فلان......حتی توی فامیل و بین دوستام من پسر جمعم و زنداییم میگف که اینجا زنونس برو تو جمع مردا و خالمم چندین بار بهم گفت که فکر کردم داداشتی گفتم یهو امیر چقدر بزرگ شده
حتی دوستامم که انقدر با هم راحتیم جلوی من لباس عوض نمیکننو میگن تو نامحرمی
یه کمک ریز به منه بی نوا بدین تکلیفمو بدونم و اینکه فردا وقت مشاوره تلفنی دارم نمیدونم بگم بهش یا نه
